Doorstroom. Ahmed Boukhari werd na veel omzwervingen werknemer in vast dienstverband bij L’Amourette, in de horeca.

Ahmed is 39 jaar en werd geboren in Marokko. Hij kende een moeilijke jeugd en leefde in Brussel een lange tijd op straat. Dankzij een werktraject bij EAT, ontwikkelde hij zijn talenten en kreeg hij zijn leven terug op het juiste spoor. ahmed

Het is bijzonder druk rond de middag in L’Amourette, een zestal mensen, waaronder Ahmed, staat achter de ruime toog en de ene klant na de andere wordt vlot bediend. Hij werd op zeer jonge leeftijd geadopteerd door een Frans gezin en verhuisde naar Frankrijk. Maar enkele jaren later werd hij als opgroeiend kind terug door zijn pleegouders gedropt in Marokko. Hierdoor werd zijn schoolparcours abrupt onderbroken en liep één en ander flink mis. Hij heeft enkel een diploma lager secundair onderwijs. Hij hield aan deze jeugdervaring een ernstig psychologisch trauma over, kwam later alleen naar Brussel en kende er zeer moeilijke en vooral eenzame jaren. Na een lange periode van hospitalisatie was werken bij EAT vzw voor hem ‘als een echte therapie’. Dankzij het werkervaringsproject raakte zijn leven langzaam maar zeker terug op de rails. Hij volgde toen een opleiding als hulpkok en werkt nu al vijf jaar in snack-bar L’Amourette, éen van de betere snack-bars aan het Noordstation.

Ahmed vertelt dat hij op eigen kracht terug naar Europa, naar Brussel kwam, maar niet beschikte niet over geldige verblijfspapieren en een lange tijd (zo’n 12 jaar) op straat leefde. Hij maakte een erg moeilijke periode door tussen 1998 en 2007 en verbleef ook in de Clinique Sans Souci, een initiatief voor beschut wonen. Zo’n initiatief (IBW) is een woonvorm voor volwassenen die wegens psychiatrische problemen moeilijkheden ervaren om zelfstandig te wonen. Ze krijgen er een aangepaste begeleiding en dagactiviteiten.

Na een lange hospitalisatie in Clinique Sans Souci werd hij door het OCMW van Jette, naar EAT vzw doorverwezen. In het hospitaal was men bang dat hij het niet zou aankunnen. Maar dat lukte wonderwel en hij kreeg een DSP-contract van twee jaar. EAT vzw was zoals therapie voor Ahmed, die toen een zware depressie doormaakte. Er waren regelmatig meetings, hij waardeerde dat er heel veel contact was met andere mensen. Hij glimlacht als hij terugdenkt aan ‘Meneer Alain’ die iedereen ‘papa’ noemde en die een echte vertrouwensfiguur was.  Maar een andere baas, met een zeer lastig karakter, maakte van de werkervaring meteen een strenge leerschool. Hij kreeg er zelfvertrouwen, deed heel wat kennis op, volgde bijvoorbeeld een opleiding ‘hygiëne’ bij YES. Hij leerde op aanraden van het OCMW nederlands en liep school bij Elishout/Ceria waar hij opgeleid werd tot hulpkok. Soep maken, ‘le bouquet garni’, voorgerechten en dagschotels hebben weinig geheimen meer voor Ahmed, alleen het onderdeel ‘desserts’ moet hij nog eens een keertje afmaken…). Met de uren die hij nu heeft is dat lastig. Toen hij bij EAT vzw werkte, vertrok hij quasi elke dag in weer en wind met de bakfiets naar Anderlecht, om voor ABC (een ander sociaal restaurant) te koken voor zo’n 50 personen. Dat waren allemaal mensen zonder papieren die in de winteropvang zaten. Kip- en vleesgerechten, couscous, Mexicaanse rijst, ‘bains maries’…. Met tomeloos enthousiasme maakte men hele lekkere gerechten voor de asielzoekers.  Hij deed dat vanuit een sterk persoonlijk engagement. Hij was immers ook langs daar gepasseerd en wist uit ervaring dat zo’n zaken echt een verschil maken.  Hij herinnerde zich dat Maggie De Block, toen nog staatssecretaris voor asiel en migratie, er op bezoek kwam.

Hij werd direct door de ‘patron’ aangenomen in L’Amourette, na een proefperiode van amper één dag. Omdat hij al een mooi C.V. kon voorleggen, Frans en Nederlands sprak. Het was in het begin wel wennen aan de uurregeling. Iedere nacht moet hij om 3 uur opstaan en om 4 uur beginnen te werken tot 13u30. Vijf dagen per week. Maar nu is hij aan dit ritme gewend.

Er is bij L’Amourette geen sprake van discriminatie tussen mannen, vrouwen of vanwege religie. Ook na de aanslagen waren er nooit problemen. De klanten waarderen dat hij Nederlands spreekt. Iedereen maakt deel uit van een goed geolied team. Ondertussen verwierf Ahmed de Belgo-Marrokaanse nationaliteit. Hij werkt nu zo’n vijf jaar in L’Amourette en ziet de toekomst vol vertrouwen tegemoet. Ook al zou hij van werk moeten veranderen, denkt hij dat het mogelijk is om makkelijk opnieuw iets anders te vinden in de horeca. Hij heeft karakter…, stichtte ondertussen een familie en is de apetrotse vader van een dochtertje van drie jaar. Zijn vrouw is opnieuw zwanger…