Febiovzw

Kafkaiaanse miserie…

Onderstaande situatieschetsen illustreren de kafkaiaanse miserie van zij die in Brussel vandaag afhankelijk zijn van een uitkering en een uitbetalingsinstelling. FeBIO alerteert de overheid en vraagt deze instellingen om dringende actie te ondernemen om de uitbetalingen van uitkeringen (werkloosheid, leeflonen, bijpassingen…) te versnellen, meer middelen in te zetten/te vragen om de traditionele eerstelijns dienstverlening tijdens deze coronacrisis te versterken. De namen zijn fictief, we verzamelden de voorbeelden bij onze leden.

De 43-jarige Ayana, een alleenstaande vrouw van Afrikaanse afkomst, die al 8 jaar in België is, werkte in een horecaproject met een Artikel 60-contract van het OCMW van Ukkel. Sinds de verplichte horecasluiting, liet het OCMW voor haar geen functieverandering toe, want zoiets vereiste een nieuw dossier dat terug voor de OCMW-commissie moest passeren. Technische werkloosheid werd niet aanvaard. Bij elk Brussels OCMW verschilt wat wel of niet kan. Ayana moest opnieuw het bestaansminimum aanvragen. Dat liep mis. Sinds november kreeg ze geen uitkering noch een salaris. De consulent van het OCMW was met vakantie. De inschakelingsonderneming contacteerde het OCMW, en Ayana kreeg van het OCMW een voedselpakket en 90 euro mee. Later volgde een afspraak met een sociaalassistent. Vanaf 15 januari is zij terug in dienst bij het horecaproject van de inschakelingsorganisatie.  Van haar huiseigenaar bekwam ze gelukkig uitstel van betaling voor de huur zolang zij nog op achterstallige uitkeringen wacht. 

Ervoor zorgen dat onze organisaties het hoofd boven water houden, en de doelgroep medewerkers aan boord houden binnen de inschakelingstrajecten zijn vandaag prioritair.

FeBIO pleitte bij de Brusselse overheid voor de stabilisatie en het behoud van alle subsidies, zowel qua omkaderings- als tewerkstellingssteun. In het kader van het mandaat inschakeling betekent dat de berekening van de omkaderingssubsidie gebeurt op basis van het aantal doelgroep medewerkers opgegeven op 15/9/2020 in de mandaataanvragen, en dit inclusief de opgegeven aantallen doelgroep medewerkers in de bij de mandaatdossiers ingesloten conventies met Brusselse OCMW’s. Die documenten, bevatten garanties van de OCMW’s om deze posten voor het einde van 2020 in te vullen. Door de situatie van overmacht waarin de organisaties maar ook de OCMW’s zich momenteel bevinden als gevolg van de sanitaire crisis, vragen wij de overheid om de organisaties in 2020 niet te penaliseren als dit objectief niet gehaald wordt.

FeBIO waardeert de federale maatregelen voor de hard getroffen sectoren, zoals de horeca- en cultuursector, waar men voor bepaalde organisaties de netto betaalde RSZ-werkgeversbijdragen terugbetaald krijgt voor het derde kwartaal van 2020. Zie site RSZ. De Nace-codes kunnen nog verfijnd worden want er zijn organisaties die verplicht moesten sluiten maar die momenteel niet tot de steun toegelaten worden.

Dat eventuele nieuwe Brusselse covid-premies voor hard getroffen sectoren waar ook de inschakelingsorganisaties toegang tot krijgen, in verhouding zullen staan tot het aantoonbaar geleden omzetverlies van organisaties, valt te begrijpen.

Bekijk de reportage op Bruzz. Maks vzw lanceerde een project waarbij jongeren vertellen over hun lockdown-ervaring tijdens de eerste golf van het coronavirus. Dat doen ze via een “digital story”: ze spreken een tekst in op gekozen afbeeldingen. “We krijgen eindelijk de kans om ook onze mening te geven”, klinkt het.

FeBIO vertrekt strategisch van de sociale problemen van de Brusselse bevolking, enorme armoede, inkomensongelijkheid en een gebrek aan een inclusieve arbeidsmarkt, die door de coronacrisis hand over hand toenemen. De alleenstaande moeder kiest op het einde van de maand tussen eten en de dokter, de tweeverdieners in telewerk sparen er vrolijk op los.

Ook in coronatijden kenmerkt de arbeidsmarkt zich door structurele ondertewerkstelling van kansengroepen. Er is potentieel om meer mensen tewerk te stellen in tal van sectoren en en er zijn terugverdieneffecten. De directe opbrengst voor de overheid van een job in de sociale economie kan oplopen tot zo’n 5.000 euro per jaar, (besparingen werkloosheid en ziekte-uitkeringen).