Het is frustrerend voor vele inschakelingsorganisaties om naast de coronapremies te grijpen. De organisaties dragen momenteel het risico van de werking te laten draaien maar de mandatering door de overheid gebeurt in het najaar 2020 en de financiering volgt later dan normaal, er is geen eerste schijf of voorschot. We wachten op beschermingsmateriaal van Iriscare maar dit arriveert vrij laat en niet alle vereiste producten, zoals plexiglas, zijn beschikbaar. Een groter coherent sociaal plan lijkt bovendien nodig.
Er bestaat teleurstelling over het ontbreken van een speciale covid19-premie voor inschakelingsorganisaties actief in de bouw en de klusdiensten, sociaal vervoer… Veel organisaties vallen tussen wal en schip omdat ze toch geen toegang krijgen wegens verkeerde NACE-codes of activiteiten, tot de unieke premie covid-19 die in principe wel toegankelijk is voor inschakelingsorganisaties. Of ze overschrijden de minimis grens van deze maatregel. FeBIO (en FeBISP) vragen de overheid om een complementaire compensatiemaatregel voor de inschakelingsorganisaties uit te werken. Niet onder de minimis maar onder het Europees Temporary Aid Framework. Er is immers een ‘opportuniteitskost’ voor ondernemingen die regelmatig subsidies onder de ‘de minimis’ regeling kunnen krijgen: voor elke euro die ze vandaag krijgen kunnen ze later dit jaar (of in 2021, of in 2020), een euro minder subsidies aanvragen. Veel organisaties komen normaal aan het plafond van 200.000 euro over drie jaar.
De sociale ondernemers overeind helpen is urgent. In Brussel is de situatie en omvang van de groep laaggeschoolden problematisch en de massale armoede bij werkarme gezinnen uitzichtloos. De kinderen die hier slachtoffer van zijn hier heten niet Dylan, maar Mustafa en Rachida…. De coronacrisis discrimineert… en kleurt het plaatje nog wat donkerder. Ook veel werkervaringsprojecten houden de deur nog op een kier en het kwetsbaar doelpubliek lijdt hieronder.